وال مش چیست؟
وال مش، یک روش مهار لرزه‌ای است که به عنوان جایگزینی مدرن برای وال پست یا وادار مطرح شده است. این روش از نوارهای مش فایبرگلس با فواصل منظم استفاده می‌کند که بر روی دیوارها قرار می‌گیرند. سپس یک لایه پلاستر سیمانی یا گچی بر روی این نوارها اعمال می‌شود. این روش باعث می‌شود که دیوارها در هنگام زلزله مهار شده و حرکت غیر سازه‌ای آن‌ها کنترل شود.
مصالح مورد نیاز برای اجرای وال مش
- توری وال مش: توری وال مش از دو نوع توری فایبرگلاس مقاوم به قلیا و مش فایبرگلاس معمولی تشکیل شده است. این توری‌ها دارای گرماژ متفاوتی هستند و با توجه به جزئیات اجرایی سازه می‌توان نمونه مناسبی را انتخاب کرد.
- پلاستر وال مش: پلاستر وال مش ماده‌ای است که برای نصب توری وال مش استفاده می‌شود. دو نوع اصلی این پلاستر شامل پلاستر گچی و سیمانی است. هرکدام از این پلاسترها برای شرایط مختلفی از اجرا استفاده می‌شود.
- پلاستر گچی: این نوع پلاستر از ترکیب پودر گچ، مواد معدنی و مواد افزودنی با آب به دست می‌آید. برای جایی که گچکاری می‌شود استفاده می‌شود و بر روی سطوح مختلف و در برخی موارد برای زیبایی و حفاظت از سطح در برابر آسیب‌ها و عوامل مخرب محیطی نیز استفاده می‌گردد.
- پلاستر سیمانی: این نوع پلاستر برای جایی که با دوغاب سیمان سنگ کاری یا کاشی کاری می‌شود استفاده می‌شود.
نکات اجرایی در اجرای وال مش
– در اجرای پلاستر گچی، از الیاف شیشه E-Glass با مقاومت تسلیم حدود ۱۰۰۰ مگاپاسکال استفاده می‌شود.
– ضخامت لایه پلاستر وال مش گچی باید به اندازه‌ای باشد که سطح مش یا توری‌های فایبرگلاس کاملا پوشانده شود.
– این پلاسترها فقط برای سطوح داخلی ساختمان استفاده می‌شوند.
استفاده از این مصالح با همکاری یک متخصص می‌تواند به اجرای موثر وال مش و افزایش استحکام دیوارها در برابر نیروهای زلزله کمک کند.
پلاستر سیمانی نیز همانند نوع گچی، یک لایه پوششی چسبنده است که از آن در اجرای وال مش دیوار استفاده می‌شود. این نوع پلاستر، علاوه بر کاهش ترک‌خوردگی دیوار، مقاومت دیوار را نیز افزایش می‌دهد و از آنجایی که مانع نفوذ رطوبت، حرارت و دیگر عوامل محیطی به دیوار می‌شود، برای پوشش سطوح بتنی، دیوارهای آجری و بلوک مناسب استفاده می‌شود.
در اجرای پلاستر سیمانی، ابتدا پودر پلاستر با مقدار مشخص آب مخلوط می‌شود و سپس به روش پاششی یا با استفاده از ماله بر روی سطح و لایه‌های مش اعمال می‌شود.
"پیمانکاری حرفه ای ساختمان"
برای مشاوره و انجام خدمات پیمانکاری در تمامی مراحل ساخت یا بازسازی خانه و ویلا، با شماره زیر تماس حاصل کرده و یا شماره خود را جهت تماس برای ما ارسال نمایید.
نکات مهم در اجرای این نوع پلاستر
– بر اساس پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰، در صورتی که نازک کاری و پلاستر سیمانی بر روی دیوار انجام شود، باید از الیاف مش شیشه مقاوم به قلیا با مقاومت تسلیم بیش از ۱۰۰۰ مگاپاسکال استفاده شود.
– با توجه به اینکه محیط سیمانی اصولاً دارای pH بالایی است و از طرفی مقاومت الیاف شیشه در معرض محیط قلیایی ممکن است کاهش یابد، توصیه می‌شود از الیاف شیشه‌ای که مقاوم به قلیا باشد استفاده شود. استفاده از الیاف شیشه مقاوم به قلیا در لایه پلاستر سیمانی مزایایی مانند کاهش ترک‌خوردگی، افزایش مقاومت خمشی و مقاومت در برابر ضربه را دارد.
– پلاستر سیمانی هم برای سطوح داخلی و هم برای سطوح خارجی استفاده می‌شود.
با رعایت این نکات، اجرای پلاستر سیمانی به‌صورت صحیح و موثر می‌تواند به افزایش مقاومت و بهبود عملکرد وال مش در برابر نیروهای زلزله کمک کند.
مراحل اجرای وال مش
- آماده‌سازی دیوار: ابتدا دیواری که قرار است وال مش بر روی آن نصب شود، به دقت آماده می‌شود. این شامل تمیز کردن دیوار، اصلاح هرگونه نقص و تسطیح سطح آن می‌شود.
- نصب پروفیل نبشی و ناودانی: پروفیل‌های نبشی و ناودانی برای مهار لبه‌های دیوار نصب می‌شوند. این پروفیل‌ها باید به درستی انتخاب شده و با استفاده از چسب پایه اپوکسی یا میخ تفنگی روی دیوار نصب شوند.
- آماده‌سازی پلاستر: پیش از نصب نوار الیاف شیشه یا توری فایبرگلاس، دیوار به طور کامل با آب خیس کرده می‌شود تا پلاستر گچی یا سیمانی به خوبی به دیوار بچسبد.
- اجرای پلاستر اولیه: لایه اول پلاستر که می‌تواند گچی یا سیمانی باشد، به دیوار اعمال می‌شود. نوع پلاستر باید با جنس الیاف شیشه مطابقت داشته باشد.
- نصب وال مش: نوار الیاف شیشه یا توری فایبرگلاس به فواصل مشخص روی دیوار نصب می‌شود و با استفاده از چسب پایه اپوکسی به پروفیل نبشی و ناودانی و دیوار چسبانده می‌شود.
- نصب پروفیل‌های نبشی: پروفیل‌های نبشی برای مهار لبه‌های وال مش به تیر و ستون نصب می‌شوند. پروفیل‌های نبشی با استفاده از چسب اپوکسی دو جزئی به تیر، ستون و سقف چسبانده می‌شوند تا وال مش به المان‌های سازه متصل شود.
- اعمال لایه دوم پلاستر: پس از نصب وال مش، لایه دوم پلاستر اعمال می‌شود تا وال مش به طور کامل پوشیده شود و ثابت شود. تکمیل و تمیزکاری: در انتها، پس از خشک شدن پلاستر، تمامی مراحل تمیزکاری و تکمیلی انجام می‌شود تا وال مش نهایی شود و به طراحی نهایی دیوار دیگران بپوشاند.
- با رعایت این مراحل و استفاده از مصالح مربوطه، وال مش به‌طور موثری می‌تواند دیوار را در برابر نیروهای زلزله مقاوم سازد و خسارات جانی و مالی را به حداقل برساند.
با انجام این مراحل، وال مش به‌طور کامل روی دیوار نصب می‌شود و به افزایش مقاومت و مهار لرزه‌ای دیوار کمک می‌کند.
تفاوت بین وال پست و وال مش
تفاوت بین وال پست و وال مش به مواردی مانند هزینه، استفاده از مصالح، نیاز به نیروی متخصص، عملکرد و راحتی اجرا بستگی دارد. در زیر تفاوت‌های اصلی این دو روش را مرور می‌کنیم:
- هزینه:
– وال مش معمولاً هزینه نصب و اجرای کمتری نسبت به وال پست دارد.
- استفاده از مصالح:
– در وال مش، مصالحی مانند وادارهای عمودی و افقی، مهارهای افقی مانند میلگرد بستر و بست‌های فلزی حذف می‌شوند. بنابراین در اجرای وال مش از مصالح کمتری استفاده می‌شود.
- اجرا:
– اجرای وال مش نسبت به وال پست راحت‌تر است و محدودیت طولی در اجرا ندارد. همچنین نیازی به اجرای وادارهای قائم میانی نیست.
- نیاز به نیروی متخصص:
– برای اجرای وال مش نیاز به نیروی متخصص کمتری است نسبت به وال پست. اما مهندس اجرایی باید به نحوه اجرا طبق آیین نامه‌ها توجه کند.
- عملکرد:
– وال مش با کنترل حرکت خارج از صفحه دیوار به کمک نبشی‌های کنترل کننده عملکرد بهتری نسبت به وال پست دارد.
وال مش معمولاً در مواردی که نیاز به هزینه کمتر و راحتی اجرا و عملکرد خوب در کنترل حرکت دیوار دارید، انتخاب مناسبی است. اما برای دیوارهایی که نیاز به استحکام بیشتر و مهار زلزله دارند، وال پست و میلگرد بستر ممکن است گزینه بهتری باشند.
در مورد نصب وال مش در درز انقطاع، مراحل اجرا را به دقت دنبال کرده‌اید. این روش به شما امکان می‌دهد تا در زمان زلزله و حرکت دیوار، جلوی تخریب و صدمات جدی را بگیرید. این روش به نظر می‌رسد که در بسیاری از شرایط مناسبتر و کاراتر از روش‌های قدیمی مهار لرزه‌ای استفاده می‌شود.
ممنوعیت استفاده از وال مش
ممنوعیت استفاده از وال مش برای دیوارهای خارجی به دلیل نقص در نظارت و جلوگیری از رخداد حوادث ناخوشایند نشان می‌دهد که استفاده از این تکنولوژی باید با دقت و توجه به استانداردها و مقررات صورت گیرد. این ممنوعیت نشان از اهمیت نظارت صحیح بر اجرا و توجه به جزئیات فنی دارد.
برای رفع ممنوعیت استفاده از وال مش، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی باید اقدامات لازم را انجام دهد، از جمله:
– ارائه چک لیست‌های لازم برای نظارت صحیح و اجرا.
– تهیه جداول میزان سطح پوشش برای مقادیر مختلف بار، زلزله و ارتفاع‌های مختلف با استفاده از انواع مختلف مصالح دیوار.
– تدوین سازوکار اعطای گواهینامه فنی ویژه به این محصول و کنترل کیفیت آن در محل توسط مهندس ناظر.
– آموزش چگونگی انجام آزمون‌های لازم روی مش الیاف.
این اقدامات به منظور جلوگیری از سوء‌استفاده و تقلب در کاربرد این فناوری و اطمینان از استفاده صحیح از وال مش انجام می‌شود.
مزایا و معایب وال مش
مزایا:
- جلوگیری از حرکت برون صفحه‌ای دیوار: وال مش باعث کاهش حرکت برون صفحه‌ای دیوارها به خصوص در شرایط زلزله می‌شود، که این امر به تقویت ایمنی سازه‌ها کمک می‌کند.
- اجرای آسان: نسبت به روش‌های سنتی مانند وال پست، اجرای وال مش نسبت به وقت و هزینه کمتری نیاز دارد.
- کاهش هزینه: به دلیل استفاده از مصالح کمتر و همچنین فرآیند اجرای سریع‌تر، وال مش هزینه کمتری نسبت به وال پست دارد.
- بدون نیاز به مصالح فلزی: وال مش برای نصب نیازی به مصالح مانند میلگرد بستر و بست‌های فلزی ندارد، که این امر نه‌تنها هزینه را کاهش می‌دهد بلکه فرآیند ساخت و نصب را ساده‌تر می‌کند.
- سازگاری با انواع بلوک‌های دیوارچینی: وال مش می‌تواند با انواع مختلفی از بلوک‌های دیوارچینی سازگار باشد، که این امر انعطاف بیشتری در طراحی و ساخت دیوارها فراهم می‌کند.
- وزن کم: به دلیل استفاده از مصالح سبک، وال مش وزن کمتری نسبت به روش‌های سنتی دارد، که این امر اجرای آسان‌تر و سازه‌های سبک‌تر را فراهم می‌کند.
معایب:
- تولید بی‌کیفیت و بدون مجوز: برخی از وال مش‌ها بدون استاندارد و مجوزهای لازم تولید می‌شوند که می‌تواند منجر به مشکلات اجرایی و عملکردی شود.
- سختی اجرا برای دیوارهای بلند: برای دیوارهایی با ارتفاع بیش از ۶ متر، اجرای وال مش بدون استفاده از مقاطع فولادی ممکن است دشوار باشد.
- مشکلات احتمالی برای تاسیسات مکانیکی و برقی: نصب وال مش ممکن است باعث مشکلاتی برای اجرای تاسیسات مکانیکی و برقی در دیوارها شود.
- اجرای سخت در درز انقطاع: اجرای وال مش در درز انقطاع ممکن است نیازمند مهارت و دقت بیشتری باشد و مشکلاتی را برای نصب و تعمیر ایجاد کند.
- احتمال کج شدن دیوار: در صورتی که نصب وال مش به صورت نادرست انجام شود، احتمال کج شدن دیوار وجود دارد که ممکن است به مشکلاتی برای سازه منجر شود.
در نهایت، با توجه به مزایا و معایب مطرح شده، تصمیم‌گیری در مورد استفاده از وال مش باید با دقت و با توجه به شرایط و نیازهای خاص هر پروژه انجام شود، از مصالح با کیفیت و تیم متخصص بهره برداری شده و در تمامی مراحل نظارت خوبی را روی اجرا داشته باشید.